Persoonlijk…

Ik ga nu even persoonlijk worden. Meestal wil ik dat te vermijden bij het schrijven van een review. Het gaat immers niet om mij, maar om het product waar ik over schrijf. Daarnaast wil ik niet het stempel krijgen van ‘die moeder van dat zieke kindje’. Of: ‘Daar heb je haar ook weer over haar zoon’. Op mijn eigen blog schrijf ik regelmatig over mijn bijzondere gezin. Maar mensen die mij volgen weten dat ik een positieve instelling heb, een hekel heb aan zeuren, en uitga van mogelijkheden, niet de beperkingen.

 

Uit de kast komen

Al eerder beschreef ik het vertellen over mijn zoon als een soort van uit de kast komen. Niet dat ik me voor hem schaam, verre van dat. Maar als je hem ziet rondlopen, rennen en spelen zou je nooit kunnen vermoeden wat hij allemaal heeft overleefd. Een aangeboren afwijking aan zijn slokdarm en luchtpijp, maandenlange ziekenhuisopnames, en nog altijd zijn de zorgen niet voorbij. Bij zijn geboorte kregen we een babyboek. Zo eentje waarin je sprongetjes in kunt bijhouden en foto’s in kunt plakken. Tegenwoordig heb je ook van die leuke milestone kaarten. Bij alle mijlpalen een foto.

 
Baby’s eerste lachje.

 
Baby’s eerste keer omrollen.

 
Baby’s eerste flesje

 
Baby’s eerste woordje

 

Maar wat als?

Maar wat nou als er niet zo veel te lachen valt voor je baby, die aan het knokken is in een couveuse?

 
Wat nou als je baby niet zal leren omrollen?

 
Wat nou als je baby zijn of haar eerste hapje door een sonde krijgt?

 
Wat nou als je baby voor zijn derde verjaardag nooit een woord zegt?

 
Geloof me, dan ben je super trots op alle kleine stapjes die hij of zij wél maakt. Maar meestal staan deze mega stappen niet op een voorgedrukte milestone kaart.

Bij ons was het bijvoorbeeld een enorme mijlpaal toen we een eerste foto konden maken zonder sondes of beademing in het gezichtje van mijn zoon. Of de dag dat hij van een couveuse naar een gewoon bedje ging. Wat een verademing om hem lieve kusjes te kunnen geven en hem aan te raken zonder dat we eerst een glazen deurtje moesten openen! Bij veel te vroeg geboren kindjes kan ik me voorstellen dat de dag dat de kleine gup voor het eerst kleertjes aan heeft die passen, een enorme mijlpaal is! Of wat dacht je van de dag van ontslag uit het ziekenhuis en hij of zij eindelijk mee naar huis mocht en in zijn of haar eigen bedje mocht slapen. Of in zijn eigen box kon liggen. Zijn badje die eindelijk in gebruik genomen werd.

 

Omdat je gewoon bijzonder bent Milestone kaarten

Suzanne van justmeiself heeft deze ‘omdat je gewoon bijzonder bent’ kaartjes ontwikkeld voor deze enorme, niet voor de handliggende mijlpalen. Blanco kaartjes die je zelf kunt invullen om daarna een foto van het moment te maken. Wat een mooi initiatief!

Mijn boef is inmiddels bijna zes, maar zijn eerste levensjaar had ik heel wat van deze kaartjes in kunnen vullen. En die hadden er dan bijvoorbeeld zo uit kunnen zien:

 

 

Natuurlijk zijn deze kaartjes ook te gebruiken bij kindjes van wie de ontwikkeling wel volgens het boekje loopt. Dan kun je zelf originele teksten of mijlpalen verzinnen.

Leuk toch?!

Op haar site schreef Suzanne een blog over haar motieven om deze kaarten te maken. Sowieso een leuke, interessante site om eens rond te neuzen.

Welke mijlpaal van jouw kleintje vond jij bijzonder? Wat zou jij op deze “omdat je gewoon bijzonder bent” kaart zetten?

 

Heleen woont in Enschede en trekt er graag op uit met haar zoon (5), dochter (0) en vriend. Heleen is één van de vaste gastbloggers op www.vettt.nl. Voor Heleen geldt “als niks zeker is, is alles mogelijk”.  Dat is haar motto, haar houvast, haar inspiratie. En daarover blogt ze op het gelijknamige blog. 

Over Yvette

Meer blogs van Yvette lezen? Kijk dan even hier!