Heel lang kon ik me niet voorstellen dat ik ooit moeder zou worden. Ik moest er niet aan denken, ik was vooral druk met allemaal dingen waar kinderen vooral niet mee bij pasten. Spontaan weekendjes weg gaan, zomers lang op Mallorca werken, reizen, liftavontuurtjes, verre reizen maken en hele winters in ski-resorts werken. Baby’s…nee dat was niets voor mij.

 

En toen kwam er verandering

Gek genoeg veranderde dit met de jaren. Vooral toen vriendinnen zwanger werden en mijn eigen moeder overleed (inmiddels alweer bijna 10 jaar geleden), kreeg ik steeds meer het gevoel zelf ook ooit moeder te willen worden. Ooit…ergens in een hele verre toekomst…en wanneer dat dan moest zijn daar dacht ik vooral nog even liever niet aan. Want het leven is ook zo fantastische en leuk maar vooral heerlijk vrij zo zonder kinderen.
Toch kwam er een paar jaar geleden het moment van de 2 roze streepjes, er was een kleine mini-mensje in de maak. Gelukkig hadden we nog heel veel weken om aan dat idee te wennen en zette we in 2011 een gezonde dochter op de wereld. Wat een godsgeschenk (buiten al die ranzige luiers, slapeloze nachten en eigenwijze acties om).

En…?

Voor veel van jullie waarschijnlijk erg herkenbaar. Als je zoon of dochter het eerste levensjaar is gepasseerd én jij je nog steeds afvraagt hoe je dit jaar door bent gekomen, dan komt daar die fijne vraag. ‘En, is het al tijd voor een tweede?’. ‘Voor een wat?! Ben je wel helemaal goed wijs, ik ben nog aan het bijkomen én dat bijkomen gaat ook nog wel even duren. Misschien blijft ze wel alleen. Wat gaat het jou eigenlijk ook aan? Dikke vette nee dus.’

Maar ergens wist ik dat er ooit wel weer ruimte zou zijn voor een lief klein baby’tje (ik was de doorkomende tandjes, slapeloze nachten, krampjes en de bevalling weer even vergeten).  En nu is het dan zover, numero 2 is -as we speak- 23 weekjes jong.

De meisjesmoeder en haar taken

Op de een of andere manier, zag ik mezelf als moeder wel altijd met een jongen én een meisje. Dat is dan zo’n beeld dat je in je hoofd hebt. Misschien omdat ik zelf ook een broer heb, ik weet niet wat het is. Maar een meisjesmoeder, dat kwam niet echt in mijn verbeelding voor. Tja, nadat bij de 20-weken echo alles gecheckt is en alles er goed uit lijk te zijn bleek daar toch dat de vrouwen in huize Bosch-van Lier in de meerderheid zullen zijn. Pippa’s droom ging in vervulling, wij moesten lichtelijk bijkomen. Gelukkig is Pippa niet alleen maar bezig met haar Elza jurk en haar roze kasteel. Ze vind het ook heel leuk om door het bos te banjeren, te vissen en om allerlei insecten te bestuderen van dichtbij :-). Fijn voor vaders.

Maurice is bezig met uitbreidingsplannen voor de badkamer en ik begin alvast met mijn voorbereiding op de aanstaande hysterische pubers. OMG. Eerst nog maar even heel hard genieten van de tijd dat papa en mama de allergrootste en liefste helden zijn van de hele wereld zijn.

Hoogste tijd om me te verdiepen in de taken van een meisjesmoeder. Jessica van de Fantastic Moms schreef er een hilarisch artikel over: Je taken als meisjesmoeder.

Voor Maurice bestelde ik dit geinige boekje.

Over Yvette

Meer blogs van Yvette lezen? Kijk dan even hier!