Naast mijn bed liggen nog diverse boeken te wachten. Het zijn allemaal boeken waar je beter van wordt, echt. Ik vind het alleen doodsaai om ze te lezen. Aangezien ik mijn baby behoorlijk interessant vind, en de situaties waarin ik met hem terechtkom nog meer (van schaterlachen tot op plek 1: onophoudelijk krijsen!), geef ik Oei, ik groei! van Hetty de Rijt en Frans X. Plooij voorrang. Dat boek moet me vast gaan helpen. Ja, ik heb hoge verwachtingen…!
Eerst ff…
Laat ik trouwens deze review beginnen met het schetsen van mijn algemene beeld over opvoeden. In mijn optiek kunnen er nog zoveel ongeschreven regels zijn, zijn er mensen met bakken vol ervaring, maar stiekem KLOOIEN WE ALLEMAAL MAAR WAT AAN…!!!
Over de schrijvers
De auteurs van het boek ‘Oei, ik groei’ weten overigens echt waar ze het over hebben. Op de kaft staat geschreven dat ze meer dan 35 jaar moeder-kindinteractie hebben bestudeerd. Ik ben dan het type vrouw dat meteen denkt: hoezo, en waar zijn die vaders dan? Anyhow, de beide doctors, zijn blijkbaar goed onderlegd. Ik lees dat ‘de door hun ontwikkelde aanpak positieve effecten heeft’. Dat is zelfs wetenschappelijk onderbouwd. O, en Hetty en Frans zijn een echtpaar. Ja sorry, ook dat wist ik niet. Check maar ff Wikipedia, beide hebben heel bijzondere cv’s (o.a. ook promotie-onderzoek bij jonge chimpansees :-P). Samen kregen ze twee kinderen, ook dat vind ik niet geheel onbelangrijk te weten. Het is dus ook een boek uit de praktijk. Fijn.
Oei, ik groei en mijn baby: de start
In alle eerlijkheid moet ik bekennen dat ik deze bestseller voor het eerst in de handen heb. Na de geboorte van ons eerste zoontje heb ik geen moment over dit boek gehoord. Achteraf best heel vreemd, dit boek is al jaren bekend bij tout moederland. In ieder geval,…nu echt naar de inhoud!
Huilen, huilen, huilen
Wat mij betreft begint dit boek heel goed: ‘Een huilende baby is vreselijk voor degene die zo’n hummel gezond en gelukkig wil zien’. Deze zin spreekt mij erg aan. Want die tweede van ons, is me d’r eentje. Al vanaf zijn geboorte (weer een keizersnede) ben ik zogezegd ‘verliefd’ maar… wat-kan-dat-kind-krijsen! En niet een klein beetje, nee joh, soms suizen je oren ervan, zo hard. Oma’s lieve scheetje schreeuwt soms de hele buurt bij elkaar, haha. Gelukkig lacht hij ook heel vaak. Desalniettemin was het een hele uitdaging, de kraamperiode en de weken erna. We hebben een draagzak aangeschaft, een andere fles gekocht, hem ingebakerd, white noise op Spotify gezet, ja hem ook weleens laten huilen ja (wat moet je dan), voeding aangepast, zijn bedje verplaatst, massages gegeven, de ostheopaat bezocht, de huisarts ff laten kijken, hem gewiegd, gesust, geaaid, gekust en geknuffeld. Zou Oei, ik groei wijze raad hebben?
Oei, ik groei
Lekker dichtbij?
Op pagina 43 (hoofdstuk 2, WEEK 0) lees ik dat ouders vaak bang zijn dat de baby iets mankeert. Nou geloof me, ik ben daar echt van. Helemaal met onze Mex. Want waarom zou hij anders zoveel huilen…. Ok, ik ben best wel getriggerd door het boek nu. Mijn gedrag is blijkbaar overeenkomstig met dat van veel anderen. En dat stelt me gerust. Er staan ook steeds citaten van ouders in het boek, dat maakt ‘het verhaal’ echt wel authentiek. Het hele hoofdstuk bestudeerd hebbende, ben ik er nog niet uit. Ik lees niets nieuws. Er staan zeker nuttige beschrijvingen en tips in, maar ik heb het idee dat we vrijwel alles wel geprobeerd hebben. Het was echt ontdekken. Als ik een liedje voor hem zong, als we hem lekker droegen in de draagzak (ook bij 30 graden, sop sop), als hij ‘erbij mocht zijn’; als je maar bij hem was, ja dan was het goed. Ik kan eigenlijk beter zeggen, als je hem maar aanraakte. Staat dat ook in het boek? Ja, pagina 44! Het enige is, je kunt je kind niet de hele dag vasthouden! Toch? Of ben ik iets te praktisch ingesteld?
Eindelijk slapen
Na een week of 7 verandert er iets. Dan is er misschien wel weer een winkel opengegaan, zo noemen de schrijvers het. Voor mij een wat vreemde metafoor, ik leg de link niet altijd direct. Afin, Mexie Pexie zoals wij hem noemen (slecht hè), slaapt bijna door vanaf deze periode. Vervolgens blijkt dat hij `s avonds tegelijk met Lennon naar bed kan om dan na het late flesje tot ongeveer 7 uur door te slapen. Dit is voor ons een sprong vooruit. Doordat je zelf meer kan slapen, tank je bij. Jeetje, wat was dat nodig. Ondertussen horen wij steeds vaker ‘dat het zo’n wakker ding is’. Hij begint te lachen en maakt contact met mensen. Hij kijkt veel rond, wil wat te zien hebben. Wat een kwibus, gaaf kind. Het is rond deze tijd dat hij zich voor het eerst begint om te rollen. Hé, dat staat ook in het stuk ‘winkel van patronen’ (pagina 65). Gevolgd door een paragraaf over dat baby’s nog niet alles kunnen uit het rijtje. Is dat even handig voor mij. Want ergens ging er al een kriebel door me heen. Is het wel goed dat hij dit of dat nog niet kan? Het boek geeft veel informatie maar geeft je ook een goed gevoel.
‘Help je baby bij het leren’
Vanaf pagina 67 wordt het echt leuk. Ik, degene die zich altijd afvraagt of ik er zelf iets aan kan doen, leest aandachtig. Ik merk ook dat ik al best goed bezig ben. Ik weet al wanneer Mex zich verveelt in de box, dan verzet ik even de ultra hippe Scandinavische babygym die ik van mijn vriendinnen kreeg. En verrek, ik lees ineens over de positieve aspecten van een huilbaby (ja, zo noemde de huisarts hem, it wasn’t me). Dat zijn inderdaad leuke weetjes (pagina 72). Helpt je een beetje met omdenken.
‘Lief en leed rond 12 weken’
We gaan door naar hoofdstuk 5, Voor ons de periode waarin alles ietsje meer op z’n plek valt. Het schoolritme van Lennon zit er goed in, er is weinig gestress en gehaast, Mex krijgt meer mee en vindt het ook leuk bij een oppas. Ik lees over houterig slikken, dat herken ik niet. En ook de ‘winkel van de vloeiende overgangen’ komt hier niet voor in het straatbeeld. Gelukkig staat een stuk verder wederom, volgens een vast patroon (ook ik vind dat fijn), hoe je je baby kan helpen bij het leren. Het wordt zo onderhand een hele dagbesteding, ik lijk wel de juffrouw van mijn baby! Ondertussen kan ik alle tips niet zo snel onthouden. Ik zit ook nog met mijn zwangerschapsdementie hè. Ik geef mezelf de tip om het boek even weg te leggen. Tijd voor andere kost. Staat die tip eigenlijk ook in het boek?
Oei, ik groei is te koop bij Bol.com, bestel hem hier.
