Ongeveer een week nadat Bink drie kaarsjes had uitgeblazen op zijn taart viel er een brief op de mat van de gemeente. Onze peuter werd een kleuter en kleuters moeten naar school van de overheid. Hoe fijn ik het ook vond mijn kleine man dagelijks om me heen te hebben, ik wilde ook graag dat zijn gebrabbel praten wordt en dat hij later mee kan draaien in de grote slimme wereld, dus gingen we op onderzoek uit. Want een school kiezen, ik vond het nogal wat. Schoolkeuzestress…In een straal van fietsbare kilometers bevinden zich maar liefst zes (!) scholen, en ik wil natuurlijk de meest perfecte voor mijn fantastische kind! We maakten een top drie van voorkeuren en bleken die na het kennismakingsgesprek op de eerste school helemaal niet meer nodig te hebben. Lijstje in de prullenbak en de aanmeldformulieren getekend retour. Zo simpel was het!
Groeischool
Maar zo simpel als het was, zo moeilijk is het nu. Best gek. Je maakt een keuze jaren geleden en zodra je ziet en voelt dat je kind zich enorm prettig voelt op de gekozen school is het goed. Met een beetje geluk vind je de andere ouders op het schoolplein ook nog prettig en kun je het vinden met de juf of meester van kindlief. Dat is allemaal het geval bij ons. En toch is er nu sprake van keuzestress na drie jaar school. Want Bink zit op een zogeheten groeischool. Dat is positief, want het betekent dat ze veel aanmeldingen krijgen en ons kind dus op een school zit die het erg goed doet. Maar het betekent ook dat ze zo hard groeien dat er een nieuwe locatie bijkomt. En daar beginnen ze dan komend schooljaar met veel kleinere klassen dan de huidige aantallen van dertig, vijfendertig die je tegenwoordig zoveel ziet.
Stille jongen
Bink is een stille jongen. Althans, onder mijn vleugels gaat hij ’s morgens aan en pas weer uit als hij onder zijn dekbed ligt, maar in een grote groep is hij rustig. Lief en zorgend ook. Laat vooral anderen voorgaan en vraagt zelf niet snel om de hulp die hij eigenlijk wel nodig heeft. Fijne eigenschappen die ik erg waardeer in hem maar ook lastige eigenschappen in een grote groep. Ik ben met die fantastische eigenschappen bang dat hij ondersneeuwt in een grote klas. En daar begon de twijfel.
Nieuwe locatie
Een kijkje op de kaart van Enschede leert me dat de nieuwe locatie op precies dezelfde afstand van ons huis ligt als de huidige locatie. Geen plus- en geen minpunt dus. We brengen de kinderen van vrienden naar de school waar de nieuwe locatie bij in zal komen en snuffelen stiekem al wat rond. Ik vind het groot en druk in de gang maar kom er na een middagje in onze eigen middenbouw achter dat het ook daar groot en druk is. Dus ook in deze vergelijking geen winnaar. Ik heb een prettiger gevoel bij onze huidige vestiging. Maar dat is niet helemaal eerlijk besef ik me als ik me bedenk dat dat een gebouw is dat we inmiddels goed kennen en waar we thuis zijn omdat we bevriend zijn met zoveel mensen. We horen dat Bink een supertoffe leerkracht krijgt voor maar liefst drie jaren wanneer hij meegaat naar de nieuwe locatie en dit gaat zeker op het lijstje van pluspunten. Ook het in de klas komen met al vier bekende kinderen gaat daarop. De locatie van de huidige vestiging versus de nieuwe locatie gaat op het lijstje met minpunten.
Praten, praten, praten
Na gesprekken met de lerares van Bink, een kennismaking met de leerkracht die hij zal krijgen wanneer we ‘overgaan’ en een gesprek met de directrice hebben we genoeg informatie verzameld. Het lijstje met positieve punten blijkt langer dan het lijstje met de negatieve voor de overstap. En dus gaan we het doen. We halen Bink uit zijn habitat en veilige vertrouwde omgeving en laten hem volgend schooljaar starten in groep drie op de nieuwe locatie van zijn huidige school.
Finally…
Als de keuze definitief gemaakt is en Bink zijn naam vermeld staat tussen de leerlingen die zullen starten op de nieuwe locatie volgend jaar voelt het gek. Maar ook licht, er is een last van onze schouders. Na een ochtend oefenen in zijn nieuwe klas vertelt hij in de auto enthousiast over wat hij allemaal heeft gedaan en hoe leuk het was. Ik spat bijna uit elkaar van trots dat hij het allemaal zo dapper ondergaat en er gewoon het beste van maakt. Hoe het komend jaar gaat lopen zullen we allemaal zien. Misschien lopen we tegen wat opstartproblemen aan in een al bestaande school met een nieuw te starten locatie van een andere school en soort onderwijs. Toch ben ik blij dat we de keuze maakten voor een kleinere groep en het belang van Bink voorop zetten. Vol goede zin stappen we op 3 september op de fiets als de eerste schooldag in een nieuwe klas in een andere school zich aandient. We hebben er stiekem al best een beetje zin in, maar eerst wensen jullie voor nu allemaal een hele fijne vakantie!
