Vettt maakt samen met fotograaf Annabel Jeuring een reeks binnenkijkers. Waarbij Annabel ‘contactloze’ foto’s maakt van de bizarre situatie waar wij in zitten. Vettt interviewt een aantal van deze geportretteerde gezinnen. We willen jullie als Vettt-lezer zo meenemen in het leven van andere Twentse ouders én hoe zij deze bizarre tijd ervaren. Om de dag vind je op Vettt een nieuw interview.
Gemma Boon (37) woont samen met haar zoon Lorenzo (8) in Enschede. Ze is directeur bij de Museum Buurtspoorweg in Haaksbergen.
Hoe voel je je bij deze situatie?
Mijn gevoelens wisselen per dag, soms zelfs per uur. Er zijn momenten dat ik me veel zorgen maak. Niet alleen over het virus en de gevaren voor onze gezondheid en die van onze geliefden, maar vooral ook over de impact op de economie. Museum Buurtspoorweg draait grotendeels op de omzet uit kaartverkoop en horeca tijdens het rijseizoen, dat normaliter in april start. We lopen dus veel inkomsten mis.
Ik maak me zorgen over de toekomst van dit museum en musea in het algemeen, wanneer er niet snel wordt ingegrepen vanuit de overheid. De gezondheid van vrijwilligers, medewerkers en bezoekers is het belangrijkst. Ik sta dus honderd procent achter de keuze om de deuren van het museum te sluiten, maar zuur is het wel. Gelukkig zijn er ook dagen en momenten dat ik kan genieten van de relatieve rust en het samenzijn met Lorenzo. Het komt weinig voor dat we zoveel tijd samen hebben om te knuffelen en te spelen.
Is er iemand bij jou thuis ziek?
Gelukkig is er niemand ziek. Lorenzo had vorige week even koorts en was erg verkouden, dus wij hebben er zelf voor gekozen om echt helemaal bij niemand langs te gaan, ook niet bij familie. Het lijkt me vreselijk als iemand ziek zou worden dankzij ons.
Hoe vullen jullie de dagen?
We maken elke dag een lijstje met dingen die we gedaan willen hebben. Daar staan taken op die ‘moeten’ en ‘mogen’. We proberen een goede mix te vinden tussen leuke taakjes en dingen die wat minder leuk zijn, zoals keersommen oefenen. Ik moet natuurlijk gewoon werken, dus dat is mijn grootste uitdaging: zorgen dat Lorenzo lekker bezig blijft terwijl ik ook door kan werken vanuit huis. We proberen ook genoeg te bewegen: we doen de Zapp-sport video’s mee met Nathan Rutjes en we bouwen hindernisbanen in de achtertuin. Voor mezelf heb ik de yoga-app Down Dog geïnstalleerd op m’n telefoon, ik probeer elke dag een lesje te doen.
Wat vindt Lorenzo van deze situatie?
Lorenzo vindt het eigenlijk wel fijn zo. Hij geniet van de aandacht thuis, en de afwisseling in activiteiten. Hij mist wel de gymlessen en het spelen met zijn vriendjes, maar hij vindt het niet zo erg dat hij niet naar buiten kan.
Werk jij met een schema?
We hebben geen dagschema met vaste blokken. Uit ons daglijstje met taakjes kiezen we, zodra we een taak hebben afgerond, een nieuw taakje. Dat werkt voor ons goed. Verder probeer ik zoveel mogelijk dezelfde structuur als anders aan te houden. We hebben de wekker altijd om 7 uur staan, nu ook. En we douchen, kleden ons aan en ontbijten net als anders. De lunch doen we rond 1 uur en we proberen om de 1,5 uur even te bewegen.
Laat je Lorenzo buitenspelen?
Nee. Lorenzo is flink verkouden, ik wil niet dat hij anderen infecteert.
Hoe vaak doe je boodschappen?
Zo’n 2 a 3 keer per week, iets minder dan anders maar nog altijd regelmatig. Ik ga niet hamsteren. Lorenzo blijft dan alleen thuis.
In hoeverre beïnvloedt het Corona-virus jouw werk?
Het is heel lastig om een museum aan te sturen vanuit huis. Museum Buurtspoorweg is niet alleen een museum, maar ook een spoorwegbedrijf. Ik werk hier sinds 1 februari, dus sowieso is veel nieuw. Ik moet rekening houden met zaken, waar ik nooit eerder mee te maken heb gehad, zoals het onkruid langs het spoor en water dat mogelijk nog in de ketels van de stoomlocomotieven staat en problemen kan opleveren als hier niets aan gedaan wordt. We kijken echt van dag tot dag welke zaken we moeten en kunnen aanpakken en wat kan wachten tot we weer de deuren openen van de werkplaats en het kantoor.
Wat is voor jou persoonlijk de grootste uitdaging?
Ik vind het lastig geen controle te hebben. Niemand weet precies hoe lang dit gaat duren, welke maatregelen er nog gaan volgen en wat de effecten zullen zijn op de langere termijn. Dat maakt me soms bang. En als ik angstig ben, vind ik mezelf niet de leukste moeder. Ik kan dan kortaf zijn of snauwen. Vervolgens voel ik me daar rot over, omdat het niet Lorenzo’s schuld is. Het is niemands schuld, dat maakt het ook lastig. We vechten tegen een onzichtbare vijand.
Heb je nog een ultieme lezerstip in deze bijzondere tijd?
Lorenzo heeft een website gemaakt met leuke tips en video’s voor kinderen en een blog: www.lorenzobottegal.wordpress.com. Het is heel leuk en helemaal niet zo moeilijk om zelf een website te maken met WordPress, dus dat is onze tip!
#1: Door het glas met Annabel Jeuring, moeder van 4
#2: Door het glas met Maryke Mondria, moeder van 2
#3: Door het glas met Mijla Trimbach, moeder van Luuk
#4: Door het glas met Evelien Bolt, moeder van 3
#5: Door het glas met Wendy ter Bekke, moeder van 3
#6: Door het glas met Nienke Veltman, moeder van 3
#7: Door het glas met Marleen Reimerink, moeder van 2
#8: Door het glas met Collin Vaneker, vader van 3
