Kleine meisjes met oorbellen, ik vind dat superschattig. Mijn dochter is inmiddels 2,5 jaar, dus een mening over het schieten van oorbelletjes heeft zij nog niet. Maar laten we zeggen dat ík vind dat ze graag oorbellen wil. Nou weet ik dat er veel mensen zijn die een mening hebben over de leeftijd waarop je oorbellen kunt laten schieten. De één vindt dat het beter is om het als kleine baby al te laten doen. Het lelletje is dan nog zo teer dat ze het bijna niet voelen. De ander vindt dat je het pas zou moeten doen wanneer ze zelf die beslissing kunnen nemen. Ik ben van mening dat je het moet doen wanneer je zelf vindt dat het kan. Voor mijn dochter was dat vorige week.

Oorbelletje schieten: hoe, wat, waar?

Als ik heel eerlijk ben, heb ik wel lang in twijfel gezeten hoor. Want: hoe ga ik  het aanpakken? Moet ik haar afleiden? Koekjes meenemen? DeNetflix app openen voor een beetje ondersteuning van Pieter Konijn? Iedere meisjesmoeder om mij heen waarvan dochterlief al oorbelletjes heeft, heb ik ondervraagd: “Waar ben je geweest? Beide oren tegelijk of één voor één? Moest ze huilen? Wilde ze wel stil zitten? Hoe oud was ze toen ze oorbellen kreeg?” Ik was er al snel achter dat niet elke juwelier oorbellen zet bij meisjes onder de drie jaar. Ook hanteren ze niet dezelfde methode. Sommige juweliers adviseren om de oorbellen één voor één te schieten, maar er zijn ook juweliers die er voor kiezen om het kind af te leiden en dan – klik – beide oren tegelijk te schieten. Ik besloot om maar gewoon een juwelier binnen te stappen die goed staat aangeschreven. Die zullen wel verstand van zaken hebben.

Verleiding

Die dag doe ik ’s ochtends zelf ook oorbellen in om de interesse van mijn dochter Sascha te wekken. En met succes! Als ik haar de glinsters in mijn oren laat zien, zegt ze spontaan: “ikke ook oorbelluh!” Ik speel daar meteen op in door haar te vertellen dat dat wel kan. Dat we dan even naar de oorbellenwinkel gaan. Dat ze dan héél stil moet zitten en dan doet de mevrouw ‘klik’. Dat doet wel een beetje pijn, maar dan heb jij mooie oorbellen. Zo gezegd zo gedaan. Sascha stapt parmantig de juwelier binnen en ik beloof haar alvast een ijsje. Na wat “ooooh’s en aaaaaah’s” als ze alle mooie ringetjes en kettingen bekijkt, komt er een aardige mevrouw vragen of ze ons kan helpen. Als ik haar vraag vanaf hoe oud ze oorbellen zetten bij kleine meisjes inspecteert ze mijn dochter even en knikt dan. “Bij haar? Ja hoor, kom maar zitten.” Terwijl wij plaats nemen op een hoge kruk, haalt de dame de oorbelletjes op waar we uit kunnen kiezen. Ik laat Sascha zelf kiezen en haar oog valt op een subtiel bloemetje met een roze steentje in het midden. Ik ben het daar helemaal mee eens en de mevrouw haalt de spullen op die ze nodig heeft.

Bij mama op schoot…

Als de dame terug komt vraag ik me hardop af hoe ze Sascha zo ver gaat krijgen om stil te zitten. “Zal ik haar een filmpje laten kijken op netflix? Of moet ik haar bij mij op schoot zetten zodat ik haar vast kan houden?”  “Nee hoor, hoeft niet,” zegt ze terwijl ze alles klaar legt. Ze laat Sascha de stift zien waarmee ze puntjes op haar oorlelletjes gaat zetten en vervolgens het oorbelletjes pistool. Sascha luistert aandachtig. “Je mag zo meteen bij mama op schoot gaan zitten. Dan zet ik een puntje op je oor met deze stift. Dan doe ik deze mooie oorbellen hier in, jij moet héél stil zitten en dan schiet ik ze in je oren. Dat doet eventjes pijn. Oke?” Sascha knikt en komt bij mij op schoot zitten.

En precies zoals de mevrouw heeft uitgelegd zet ze een stipje op haar beide oorlelletjes, neemt ze het pistool en voordat Sascha zich kan bedenken klikt ze het oorbelletje er in. En Sascha? Die begint even te huilen, maar blijft wel heel stoer zitten om de andere oorbel ook te laten zetten. Als die er ook in zit, krijgt ze meteen een spiegel voor haar gezicht om zichzelf te bewonderen. En dan meteen een bak lekkers om een snoepje uit te zoeken. Maar Sascha heeft geen interesse. De spiegel negeert ze, en als ze de bak met snoep ziet zegt ze: “nee, ijsjeeee!” Ik reken snel af en loop naar de overkant voor het beloofde ijsje. Dat heeft ze ook echt verdiend! De komende tijd moet ik dagelijks haar oorlelletjes ontsmetten en ik krijg het advies om deze oorbelletjes in ieder geval drie maanden te laten zitten.

Alles weer vergeten

Zodra Sascha haar ijsje heeft, is ze alles alweer vergeten. Ze heeft geen last van de oorbellen als ze gaat slapen en laat mij de oorbelletjes elke dag schoonmaken. Als iemand haar er naar vraagt kijkt ze boos en weigert ze om haar nieuwe oorbellen te laten zien, maar laatst betrapte ik haar voor de spiegel. Ze stond zichzelf te bewonderen van links naar rechts en ze straalde helemaal. “Ben je blij met je oorbellen Sascha?” “Isse mooi hè mama?” “Ja schat, je bent prachtig!”

Mag jouw dochter oorbelletjes? Zo ja, hoe oud was ze en hoe ging dat? Ik ben benieuwd naar de verschillende ervaringen. Wat vind je van oorbellen bij kleine meisjes? Vertel!

Over Heleen

Meer blogs van Heleen lezen? Kijk dan even hier!