Week van de pleegzorg: pleegouder Phylia aan het woord

In 2017 wordt voor de derde keer de Week van de Pleegzorg georganiseerd; dit jaar van 1 t/m 8 november. Ik maakte kennis met de Week van de Pleegzorg, doordat ik op Facebook een video zag. Misschien heb jij hem ook gezien? Een meisje wordt gefilmd op het Van Heekplein in Enschede. Ze staat daar met een bordje ‘Mag ik bij jou wonen?’.

Met deze video wil Jarabee aandacht vragen voor Pleegzorg. En aandacht vestigen op het belang van pleegzorg en het tekort aan pleegouders in Nederland. Het zetten me aan het denken en ik benaderde Phylia. Ik ken Phylia van het kinderdagverblijf waar Pippa naartoe ging en vroeg haar of ik haar mocht interviewen. Ik wist dat Phylia meerdere pleegkinderen heeft. En ik kan me voorstellen dat jij (net als ik) ook veel vragen hebt over het pleegouderschap.

Wie ben je?

“Mijn naam is Phylia Katers. Samen met mijn man Hans heb ik zes kinderen. Drie eigen kinderen (19, 17 en 14 jaar) en drie pleegkinderen van 11, 9 en 7 jaar. Ik werk al 26 jaar twee dagdelen in de week op een kinderdagverblijf voor kinderen van 0-4 jaar. Wij wonen in Enschede in een vrijstaande jaren ’30 woning.”

Wanneer kwam de gedachten bij jullie op om je als pleeggezin aan te melden?

“Het liep bij ons wat anders. Wij zijn ‘besmet’ met pleegzorg toen wij 1,5 jaar lang mijn nichtje in huis kregen. Mijn zus hield zich in verband met haar verslaving met totaal andere dingen bezig dan met haar dochter. Het kindje werd verwaarloosd. Helaas is zij na 1,5 jaar naar een instelling vertrokken, ze kon helaas niet aarden bij ons. Ze is inmiddels volwassen en gelukkig kunnen we nu zeggen dat het supergoed met haar gaat. Deze eerste ervaring met het opvangen van een kindje, heeft ons wel getriggerd om pleeggezin te worden.”

Hoe ging het daarna verder?

“Toen mijn nichtje bij ons in huis kwam zijn we ons gaan verdiepen in pleegzorg. We zijn via Jarabee de Stap-cursus gaan volgen. Dit is de cursus die je voorbereidt als pleegouder. En toen diende in 2006 mijn andere nichtje zich aan. Mijn broer had hetzelfde verslavingsprobleem als mijn zus. Ondanks dat zowel hij als de moeder hun best deden was het niet voldoende om voor dit lieve kindje te zorgen. Het meisje werd eerst opgenomen in een crisisgezin. Ik heb ervoor gevochten om haar zo snel mogelijk bij ons te krijgen, iedere dag belde ik met de instelling waar zij geplaatst was en na 6 weken bellen kon ze eindelijk bij ons terecht. We waren dolgelukkig met het 3 maand oude meisje.

Een jaar later kregen we een telefoontje van Jarabee. Of we open staan voor een bijplaatsing. Het ging om een meisje van 1,5, ze woont tijdelijk bij haar opa en oma maar heeft dringend behoefte aan een stabiele situatie en een warm nest. Het kindje is met haar 1,5 jaar al geconstateerd met hechtingsstoornis, maar ze is welkom, we zien een uitdaging en gaan ons voor haar inzetten. We hebben mooie stappen gemaakt met haar, ze is inmiddels goed gehecht in ons gezin.

En dan 1,5 jaar later belt Jarabee weer. Eigenlijk zitten we ‘vol’ met onze 5 kamers. Maar onze contactpersoon bij Jarabee blijft voor dit kindje met ons in zijn hoofd zitten. Het is een jongetje, een stille wens van ons, we gaan een gesprek aan. Het is een jongetje die met zijn 1,5 jaar ook al heel veel heeft meegemaakt. Door wat er in zijn jonge leventje allemaal is gebeurd kan hij erg boos worden, waarbij hij zichzelf echt pijn doet. Weer zien wij de uitdaging, we hebben plek in ons hart en we besluiten ons ook voor hem in te zetten. De eerste 3 maanden liep ik met het kereltje op mijn heup, veiligheid bieden, boze buien niet afkeuren maar hem laten voelen er voor hem te zijn. Zijn onverklaarbare boosheid uit het niets is weer terug en hier gaan we nu samen met hem gespecialiseerd mee aan de slag.”

Wat waren jullie grootste twijfels?

“We hebben nooit twijfels gehad bij het opnemen van onze pleegkinderen, nooit! Ieder kind verdient een warme plek om zich goed te ontplooien.”

Hoe ervaren je eigen kinderen het hebben van pleegbroertjes/zusjes?

“Onze eigen kinderen hebben het hebben van pleegkinderen net zoals eigen broertjes en zusjes ervaren. Soms leuk, soms minder leuk. Daar zijn ze heel eerlijk in.

Ik kan me voorstellen dat lezers denken dat je heel veel ruimte nodig hebt om een pleegkind in huis te kunnen ontvangen, hoe ervaar jij dat?

Wij wonen in een huis met 5 slaapkamers. Vijf kinderen samen op zolder, 1 op de eerste verdieping. Het is vanuit de Pleegzorgstichting (Jarabee) een voorwaarde dat een pleegkind een eigen kamer heeft. Echter, onze pleegkinderen wilden veel liever een kamer delen. Omdat ze toch al vaak bij elkaar in bed kropen hebben we dit ook gerealiseerd. Dit was vrij simpel, we hebben een stapelbed en een hoogslaper bijgeplaatst. De jongste (een jongen) slaapt in de hoogslaper waar hij lekker zijn eigen plekje heeft. De dames bezetten de rest van de kamer :-)”

Een gezin van 8, dat is best groot. Hoe regel je dat?

“Voor alles is een oplossing! Als ik werk is mijn man thuis en andersom. We hebben geen behoefte aan heel veel luxe. We hebben een soort busje, zodat we met iedereen in de auto passen. We gingen altijd al op vakantie met de camper, met de komst van pleegkinderen werd de camper wat groter. We gaan elke zomer op vakantie naar Polen, heel fijn, maar weinig luxe, dat hebben we ook niet nodig. We hebben elkaar. We houden ontzettend van De Efteling, dat kunnen we niet ieder jaar met z’n allen doen, maar als we weer gaan dan sparen we fanatiek (net als heel veel andere Nederlanders) de zegeltjes bij de Albert Heijn zodat we wel met korting kunnen gaan :-)”

Wat zijn de mooiste momenten die jullie als pleeggezin hebben meegemaakt?

“De mooie momenten zijn dat de kinderen zich ondanks hun “rugzakje” zich door onze toedoen goed ontwikkelen!”

Wat zijn de moeilijkste momenten voor jullie als pleegouder?

“Er komt een moment dat we onze jongen zijn levensverhaal moeten vertellen. Hij heeft er recht op, maar wat maakt het bij hem los? Daar blijven we over in gesprek met de deskundigen. Voor nu hebben we afgesproken dat we daar nog even mee wachten tot hij vragen gaat stellen hierover.”

Zou je het andere ouders aanraden?

“Wij zouden het ieder gezin aanraden om open te staan voor een pleegkind. Er zijn zoveel kinderen die geen warm nest hebben.”

Wat zou je anderen mee willen geven die overwegen om pleeggezin te worden?

“Denk eens na over wat je een pleegkind te bieden hebt. Het zal echt niet altijd rozengeur en maneschijn zijn, maar het geeft wel heel veel voldoening, net als bij je eigen kinderen, als je een kind mag laten opgroeien tot een mooi mens. Kijk ook eens op de website van Jarabee daar kun je meer informatie vinden over wat Jarabee doet en hoe je zelf pleegouder kunt worden.”

Over Yvette

Meer blogs van Yvette lezen? Kijk dan even hier!

Comments are closed.