#2 Kraamverhalen: de kraamtijd van Lianne

Door

In samenwerking met Naviva Kraamzorg gaan we op bezoek bij 4 Twentse gezinnen die net een baby hebben gekregen. Allemaal hebben ze hun eigen verhaal. In vier verschillende interviews geven we je een kijkje in het leven en de kraamtijd deze vier verschillende Twentse gezinnen. Vandaag deel 2, een interview met Lianne.

Lianne en haar vriend Mitch wonen in Enschede en zijn dol op motoren. Zo dol dat ze hun Franse bulldog Harley noemden. Op 2 februari 2021 beviel Lianne van zoon Gianluigi. Daarmee begint een compleet nieuw avontuur.

Hoe komen jullie bij de naam GianLuigi?

‘Mitch is kwart Italiaans en heeft familie in Italië wonen. Toen ik zwanger was noemden we de kleine in mijn buik de hele tijd Luigi. Dit meer als een soort koosnaampje. Mijn reactie was dat we ons kindje echt geen Luigi gingen noemen. Dat doet me teveel aan Mario en Luigi denken, haha. Maar ik kreeg het er niet meer uit. Ik vond Gian een mooie naam en Mitch wilde hem graag Luigi noemen. Het is uiteindelijk dus een combinatie geworden. Zo is het nog steeds een Italiaanse naam en hebben we beide onze zin.’

kraamverhalen

Hoe gaat het met je?

‘Goed. Gianluigi ligt nu lekker bij me, Dat is wat hij het liefst doet. Het is een makkelijk kind. Hij drink hartstikke goed en slaapt veel.

Heb je een goede zwangerschap gehad?

‘Ja, heel goed, ondanks dat het een geplande zwangerschap was, kwam ik er pas met 8 weken achter dat ik zwanger was. Zodra ik een test kon doen, was deze negatief. Een aantal dagen later kreeg ik een bloeding. Net zo lang als mijn normale ongesteldheid alleen lichter. Ik vond het al een gekke ongesteldheid. Zon twee weken daarna was ik wel steeds ontzettend moe en begon ik wat kleine kwaaltjes te krijgen, toen heb ik toch nog een keer getest en bleek ik toch zwanger te zijn. Op het vermoeid zijn na en wat verandering in mijn eetlust, heb ik nergens last van gehad tijdens de zwangerschap. Ik ben er eigenlijk wel redelijk fluitend doorheen gegaan. Ik denk dat dit deels ook door de coronasituatie komt. Omdat ook ik zoveel thuis werkte, kon ik mijn dagen makkelijker aanpassen naar hoe ik mij die dag voelde.’

Wat voor verandering in eetlust had je dan?

‘Ik ontbeet altijd met smoothies met eiwitshakes en fruit omdat ik niet zo gek ben op brood, maar tijdens de zwangerschap kon ik ineens heel erg genieten van een boterham met kaas. En alles wat op pizza leek vond ik ineens ook heel erg lekker.’

Op je Instagramaccount is te zien dat je van sporten en motorrijden houdt. Deed je dat ook nog in je zwangerschap?

‘Sporten heb volgehouden tot de sportscholen dicht gingen. Daarna zorgde ik dat ik elke dag wandelde om fit te blijven. Motorrijden in de zwangerschap heb ik maar kort gedaan. Het voelde niet goed en ik paste al heel snel mijn broeken niet meer. Over een tijd pak ik het gewoon weer op. Ik heb de nieuwe broek al in de kast liggen.’

En toen was daar het moment om te bevallen. Hoe ging dat?

‘De week voor mijn bevalling, waren net de rellen in Enschede geweest, onder andere voor het ziekenhuis. Ik ben erg blij dat GianLuigi niet toen geboren is, want ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen. Op de dag van de bevalling begonnen ‘s ochtends de weeën een beetje. Ik ging er vanuit dat dit het niet kon zijn, want ik was de dag ervoor nog bij de verloskundige geweest en die zei dat alles nog dicht zat. Ik zei tegen Mitch dat hij rustig naar het werk kon gaan, maar drie kwartier later heb ik gebeld om te vragen of hij terug wilde komen.

Het ging ineens toch best hard. Met een kwartiertje was Mitch thuis, waarna we meteen de verloskundige gebeld hebben. Ik had toen vier centimeter ontsluiting. De verloskundige heeft toen het ziekenhuis gebeld om te zeggen dat we eraan zouden komen. Daar hebben ze mijn vliezen gebroken en om 15.30 uur is Gianluigi geboren. Alles was goed gegaan en drie uur na de bevalling konden we al fijn naar huis.’

En toen begon je kraamweek. Hoe was dat?

Heel fijn. We hadden kraamzorg van Naviva en kregen twee vrouw sterk! Een was een herintreder, de ander een ervaren kraamverzorgende. Ik had tijdens de intake met Naviva aangegeven dat ik graag een nuchtere kraamverzorgster wilde en dat is gelukt. Het ging super. Wat ik ook erg prettig vond, was dat er tijdens de overdracht in het ziekenhuis al een kraamverzorgende kwam. Zij ging met ons mee naar huis en heeft ons thuis helpen opstarten. Echt een goed begin!’

kraamverhalen

Klopte het beeld dat je van kraamzorg had met de werkelijkheid?

‘Nou… als je mij van tevoren had gevraagd of ik dacht een week zorg nodig te hebben, zou ik daarop ‘nee’ hebben geantwoord. Maar de week is zo snel voorbij gegaan en het was toch echt fijn om een week kraamzorg te hebben. Er was alle ruimte en tijd voor ondersteuning en het leren van alle handelingen. Ik moest in het begin in bed blijven en hoewel ik dat lastig vond, was het heel goed voor me. Als zij er niet was, had ik vast veel minder gerust. Nu ben ik blij dat ik die bedrust gepakt hebt want het is beter voor je herstel.’

Wat vond je het hoogtepunt in je kraamweek?

‘Wij hebben erg veel gehad aan Dunstan Babytaal, een methode waarmee je de huiltjes van je baby kunt herkennen zodat je beter weet wat je baby bedoelt. Naviva biedt dit standaard aan in de kraamweek.’

Vond je het vervelend dat er geen kraamvisite mocht komen?

‘Niet echt. Ik vond het eigenlijk wel fijn. Ik las verhalen van andere moeders die vooral spijt hadden van een te drukke kraamweek vol kraamvisite. Wij hadden daar geen last van. Niemand die zich opdringt of onverwachts op de stoep staat. Voor GianLuigi vond ik dat ook fijn. Alle rust en regelmaat en niet van hand naar hand hoeven. Het voeden gaat daardoor ook erg goed. Als er constant mensen zouden zijn geweest, zou dat denk ik onrustiger zijn geweest voor hem en mij.’

Jij en je vriend houden erg van motorrijden. Gaat jullie vrije leven nu veranderen?

‘Qua motorrijden wel ja. We reden graag elke zondag met mooi weer. Dat zal nu niet meer gaan, althans niet samen. We zullen om en om moeten rijden of zo nu en dan oppas moeten vinden voor GianLuigi ‘

kraamverhalen

Kennen Mitch en jij elkaar ook via het motoriiden?

‘Niet via het motorrijden, maar wel door het motorrijden. We volgden elkaar op Facebook en toen hij op Facebook zag dat ik bezig was met het behalen van mijn motorrijbewijs, reageerde hij hierop. Zo raakten we aan de praat. Hij had zelf twee motoren staan – een chopper en een racer – en bood aan dat ik wel eens een van zijn motoren mocht pakken. Zo begon het eigenlijk. Inmiddels rijden we beide op een Harley. We vinden het beiden helemaal te gek. Het zou leuk zijn als GianLuigi later ook van motoren houdt. Mijn ouders wonen achteraf op een boerderij. We zeiden al: ‘Als hij wat groter is, kopen we een mini crossbrommertje en mag hij daar oefenen’. De voorwaarde is natuurlijk wel dat hij het zelf ook leuk vindt. We gaan het zien, maar dat hij er mee opgroeit is zeker.’

Wat voor type ouders hopen jullie te worden?

‘Ik denk dat wij vrije ouders zijn en zullen worden. We zijn beide redelijk vrij opgevoed, wel met bepaalde regels en afspraken, maar geen strenge opvoeding. We vinden het vooral belangrijk dat Gianluigi zichzelf kan zijn. Dit is ook wel een beetje de generatie waar we nu inzitten, het jezelf mogen zijn en je eigen plannen kunnen en mogen maken.’ 

In samenwerking met Naviva Kraamzorg interviewen we vier gezinnen over hun kraamweek en over hun kraamtijd. In het volgende interview maak je kennis met Sharon en Eline. Begin februari zijn ze de trotse ouders geworden van hun dochter, Jonne.

Over Yvette

Meer blogs van Yvette lezen? Kijk dan even hier!

Comments are closed.