In samenwerking met Naviva Kraamzorg gaan we op bezoek bij 4 Twentse gezinnen die net een baby hebben gekregen. Allemaal hebben ze hun eigen verhaal. In vier verschillende interviews geven we je een kijkje in het leven en de kraamtijd deze vier verschillende Twentse gezinnen. Vandaag deel 3, een interview met Sharon en Eline.
Eline (links op de foto) en Sharon (rechts op de foto) zijn vijf jaar getrouwd en wonen in Losser. Eline werkt bij de politie, Sharon is verpleegkundige. Sharon beviel op 12 februari van baby Jonne, waardoor het gezinnetje nu uit drie bestaat.
Hoe gaat het met Jonne?
Sharon: ‘Heel goed. Ze is relaxt en slaapt en groeit goed. Ook de borstvoeding gaat goed. Daar ben ik blij om, want ik wilde graag borstvoeding geven, maar stond er ook nuchter tegenover. Als het niet zou lukken, zou het geen ramp zijn. Maar gelukkig lukt het. Dat komt mede door de ondersteuning van onze kraamverzorgster.’
Jonne is op 12 februari geboren. Hoe was de bevalling?
Sharon: ‘Ik was eigenlijk 3 februari uitgerekend, dus ik liep overtijd. Ik kon er voor kiezen om ingeleid te worden, maar we hebben er toen voor gekozen om gewoon nog even af te wachten. Ze zou komen wanneer ze daar aan toe was. Ik ben uiteindelijk op de donderdag gestript, waarna de weeën ‘s avonds zijn begonnen. De weeën en krampen zijn de hele nacht door gegaan en vrijdagmiddag is ze geboren.
Eline: ‘De verloskundigen vonden het mooi dat we hadden gewacht. Tegenwoordig zie je namelijk veel dat mensen ingeleid willen worden. Uiteindelijk is Jonne ook op een voor ons hele bijzondere datum geboren. Jonne’s Tweede naam is Denise. De beste vriendin en nichtje van Sharon heette ook Denise, zij is op 17 jarige leeftijd overleden. Niet alleen de vernoeming is speciaal, maar Jonne is ook nog eens geboren op de sterfdag van Denise. Dit is voor ons erg bijzonder. De bevalling was overigens wel zwaar. Sharon had een totaalruptuur en verloor veel bloed. We zijn daarom een extra nacht in het ziekenhuis gebleven.’
Hoe was het voor jou om Sharon zo te zien Eline?
Eline: ‘Ja hoort vaak dat de partner zich machteloos voelt en het gevoel heeft niks te kunnen doen. Maar dat had ik totaal niet. We begonnen ook thuis. Nadat de verloskundige thuis was geweest, hebben we een relaxte omgeving gecreëerd. Zo heb ik de rugweeën van Sharon kunnen opvangen. In het ziekenhuis heb ik mee kunnen doen met het puffen om het ritme aan te houden en tijdens de bevalling zelf heb ik mee kunnen tellen met het persen.
Misschien een brutale vraag, maar … 2 moeders, 1 baby, 1 zwangere: hoe is dat allemaal gegaan?
Eline: ‘De donor is een vriend van ons. Toen we samen zaten en het onderwerp kinderen ter sprake kwam, gaf hij aan dat als we het hem zouden vragen hij geen nee gezegd zou hebben. Dit vonden we eigenlijk wel heel erg mooi. Ook omdat Jonne dan later weet waar haar roots liggen. Bij een anonieme donor kan het kind vaak pas op 18 jarige leeftijd te weten komen wie de vader is. Onze donor wilde zelf geen kinderen, maar gunde ons dit geluk wel. Het is dus ook voor Jonne een bewuste keuze geweest, zodat ze later niet met onbeantwoorde vragen hoeft te zitten. We zijn ook in onze omgeving open over onze zwangerschap en de donor.’
Waarom hebben jullie voor Sharon gekozen als degene die het kindje zou dragen?
Sharon: ‘Ik ben bijna 3 jaar ouder dan Eline, dat was de voornaamste reden. We hopen dat Eline ook nog een keer een kindje zou mogen dragen van dezelfde donor’.
Eline: ‘Ik vind mij zelf ook niet echt het type om een kindje te dragen. Ik ben meer de stoere van de twee. Maar aan de andere kant ben ik wel vrouw, het zou dus wel kunnen. Als we beide een kindje kunnen dragen van dezelfde donor, zou dit wel erg mooi zijn. Ik zeg altijd tegen mijzelf: ‘als ik hele marathons kan lopen, kan ik ook een kindje dragen’. De ervaring van een zwangerschap lijkt mij wel mooi.’
Sharon: hoe vond je het om zwanger te zijn?
Sharon: ‘Eigenlijk heb ik een hele goede zwangerschap gehad. Ik ben ook niet misselijk geweest. Ik heb wel enkele zwangerschapskwaaltjes gehad, maar die horen erbij. Ik zei al: ‘als de zwangerschap zo goed gaat, zal de bevalling wel heftig worden’. Dat was dus ook zo, maar alles is goed gekomen.’
Mis je je zwangere buik?
Sharon: ‘Nee, eigenlijk niet. Ik ben vooral blij dat ik weer gewoon kan slapen. Ik heb geen last van een lege buik gevoel. Ik sliep ook slecht met een zwangere buik. Ik moest erg vaak naar de wc ’s nachts. Jonne lag al vroeg ingedaald, dus als ik ging liggen en ze begon te bewegen had ik daar al snel last van.’
Zwanger in coronatijd: kon je dan wel mee naar de verloskundige Eline?
Sharon: ‘We mochten alleen naar de echo afspraken met ons tweeën. Het was mooi dat dit nog samen kon. Bij controle afspraken moest ik alleen. Zwanger zijn in deze tijd had ook voordelen. Wat voor ons erg fijn was, is dat we veel rust hadden. We waren erg bewust bezig met de zwangerschap en de komst van Jonne.’
De intake van Naviva ging telefonisch, hoe vonden jullie dat?
Sharon: ‘Op zich denk ik dat het wel prettig is als de intake thuis plaats vindt. Dan is het ook een beetje een controle voor jezelf. Omdat je voor het eerst moeder wordt zoek je toch wat meer naar bevestiging. Is alles wel goed ingericht? Klopt alles wel? Maar het was telefonisch goed te doen, ze namen echt de tijd voor ons. Ik kon geloof ik ook kiezen voor beeldbellen, maar ik heb gewoon telefonisch gebeld.’
Je hebt kraamzorg gehad van Naviva. Hoe is dat bevallen?
Sharon: ‘Wij zijn erg tevreden. We hadden een hele leuke kraamverzorgster. Ze deed ontzettend veel, was erg betrokken met alles en had veel ervaring. We hoefde zelden te vragen of ze iets wilden doen, want vaak had ze het dan al gedaan. Ze heeft ons ook veel zelfvertrouwen gegeven, wat ik heel fijn vond.’
Wat is de grootste les geweest van haar?
Sharon: ‘Ik denk dat de grootste les was, dat we op ons eigen gevoel moesten vertrouwen. Als iets wel of niet goed voelt, moet je niet bang zijn om te handelen zoals jij denkt dat nodig is. Ga van je eigen gevoel uit! Verder zijn wij vrij relaxt en rustig, dit was volgens de kraamverzorgster ook belangrijk. De rust die wij uitstralen, voelt Jonne ook.’
Wat vond je een hoogtepunt van de kraamzorg?
Sharon: ‘Ik vond de uitleg van alle handelingen wel echte hoogtepunten. Handelingen zoals de Babymassage en het leren begrijpen van Jonne’s geluidjes met Dunstan Babytaal vond ik erg leuk. De weegmomenten vond ik vooral bijzonder.’
Vond je het lastig om geen kraamvisite te krijgen?
Sharon: ‘Het was misschien wat lastig dat we in de kraamweek overdag geen kraamvisite konden ontvangen. Daarentegen hadden we wel alle tijd om alles rustig op ons af te laten komen. We laten nu wel gewoon visite komen. Niet iedereen tegelijk natuurlijk. Het is stiekem ook wel fijn dat er nu een avondklok is, dan kan de visite ook niet tot laat blijven hangen. De avond is nu lekker van ons.’
Je moest nog aardig herstellen Sharon. Hoe gaat het nu?
Sharon: ‘Ik ben nog steeds herstellende, maar het gaat al een stuk beter. Wandelen is nog wat zwaar, hier word ik snel duizelig van. Ik moet dus nog wel oppassen dat ik niet te veel en te ver wandel. Ook heb ik soms nog wat last van mijn rug.’
Wat voor type ouders willen jullie zijn?
Sharon: ‘Vooral ouders waar ze op terug kan vallen. Een voorbeeld waar ze tegen op kan kijken.’
Eline: ‘We willen haar ook vrij opvoeden. We zullen achter haar staan in alle keuzes die ze maakt. We vinden het vooral belangrijk dat ze eigen keuzes kan en mag maken. Ik denk dat we open minded in de opvoeding zullen staan.’
Hoe ziet een gemiddelde dag met de baby er nu uit?
Sharon: ‘Nou, ik begin sinds de geboorte van Jonne iedere dag met een ontbijtje op bed. Eline zet de luxe van de kraamweek nog even voort. Terwijl Eline een heerlijk ontbijtje klaar maakt, geef ik Jonne haar voeding. Daarna starten we onze dag rustig verder op.’
Eline: ‘We zouden straks wel graag weer wat meer naar buiten willen. Sharon mag nu nog niet veel lopen. maar ik kijk er naar uit om straks lekker met de kinderwagen buiten een wandeling te kunnen maken. We hebben ook veel vrienden die Jonne graag willen zien. We hopen dat dat straks weer wat meer kan.’
Waar kijken jullie het meest naar uit komende maanden?
Sharon: ‘Het lijkt mij erg mooi om Jonne te zien opgroeien. Vooral alle ontwikkelingen die ze door maakt als ze nieuwe dingen leert.
Eline: ‘Ik kijk ook uit naar het doen van leuke dingen met z’n drietjes. Even lekker naar buiten of er tussenuit. Dat we haar de wereld kunnen laten zien.’
In samenwerking met Naviva Kraamzorg interviewen we vier gezinnen over hun kraamweek en over hun kraamtijd. In het volgende interview maak je kennis met Sharon en Eline. Begin februari zijn ze de trotse ouders geworden van hun dochter, Jonne.
