In alle vroegte vertrekken Suus en ik richting de Vetweide in Almen, op 40 autominuten van Enschede. Na een ritje door het Gelderse landschap rijden we het erf van de Vetweide op. Wat een oase van rust en wat een mooie plek. Vriendin Jitsina en dochters Linde (7) en Iris (5) gaan mee en komen ons al enthousiast tegemoet: ze hebben een nest boerderij-kittens ontdekt. Niet lang daarna komt hond Boes aangewandeld. Het blijkt een enorm lief knuffelbeest. Veel beter kan het niet worden lijkt het. En de ezeltocht moet nog beginnen…

Na een rondje op het erf, nemen de kids een kijkje bij de ezels en dat zijn er nogal wat. Bertha, Fieke Josje, Jozien, Jet, Dora, Pien, Toos.. of toch Meike, Sophie of Emma; allemaal even leuk. Hoewel we twee ezels mee mogen nemen (één per volwassenen) adviseert eigenaresse Coby om met één ezel op pad te gaan. Zodat tenminste iemand zijn handen vrij heeft voor het bekijken van de routeomschrijving of het uitdelen van lekkers.

Het wordt Janne. Een mooi grijze ezel met een rustig karakter, zo vertelt Coby. Dat lijkt ons een prima balans met drie stuiterende kids. Bovendien kent onze ezel de route zo goed dat we eigenlijk de beschrijving niet eens nodig hebben. Janne kent zelfs de pauze plekjes en stopt uit haarzelf voor een welverdiend rustmomentje, daar komen we later nog achter. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. Allereerst mogen de kinderen de ezel borstelen om zo een beetje te wennen.

Daarna krijgt onze ezel een paar manden opgezadeld, gevuld met ranja en wat lekkers. Het avontuur kan beginnen. We lopen langs weilanden, over zandpaden, langs het riviertje de Berkel en door het dorpje Almen waar het lijkt of de tijd stil heeft gestaan. De prachtige rustige route is ongeveer 5 kilometer en duurt in ezeltempo en inclusief pauzes zo’n 2,5 uur. En het leukste is dat de kinderen afwisselend op de rug van de ezel mogen zitten (tot 40 kilo).

Onze ezel kent de weg

Ezel Janne vindt het allemaal prima en stopt zelf op gezette tijden. Ze gooit dan haar hoofd achterom en kijkt naar de mand op haar rug alsof ze zeggen wil: nu eerst een brokje. Komt geen handleiding aan te pas en wijst zich allemaal van zelf. Ook het lopen naast en zitten op de ezel gaat goed, maar is in het begin nog best spannend. Een ezel kan behoorlijk eigenwijs én nieuwsgierig zijn, komen we achter. Dus als ie even zo’n momentje heeft – vaak bij een lekker stukkie gras – is het gewoon even geduldig wachten totdat-ie de draad weer oppikt.

Uiteindelijk draaien we het pad langs het Twentekanaal op en komt de tocht tot een einde. We knuffelen nog even met de hond en kijken terug op een leuke en spannende middag.

De wandeling bij de Vetweide is stevig maar goed te doen voor kinderen omdat ze ook afwisselend kunnen zitten (en rusten) op de ezel. Toch hadden we het niet erg gevonden als het iets korter was geweest, maar dat kwam waarschijnlijk door de tropische temperatuur. Het leuke aan een ezeltocht is dat je lekker met z’n allen in de natuur bent. Je gooit af en toe ‘es je picknickkleed op de grond voor een eet en drinkpauze, geeft de ezel wat brokjes, een paar knuffels en hup weer verder.  Al met al een vette aanrader wat ons betreft!

De Vetweide is aangesloten bij Kidsgeluk in de Achterhoek. En dat betekent dat je na afloop van de ezeltocht een persoonlijk Kidsgeluk-paspoort ontvangt. Hiermee kun je sparen voor een leuke verrassing (geldig tot eind 2019). Kijk voor meer informatie even op kidsgeluk.