Met jouw kind naar het ziekenhuis

Mijn zoon Thabang van 10  jaar en ik bezoeken best vaak het ziekenhuis en ook deze operatie zat er al een een tijdje aan te komen. We horen op 3 december dat de operatie op 10 december gepland staat. Mooi de tijd om nog wat voorbereidingen te doen. Ik kan niet vertellen waaraan hij aan wordt geopereerd (dat ligt nogal ‘gevoelig’) maar als het goed is mogen we nog dezelfde dag weer naar huis.  In deze blog lees je mijn ervaringen met het ziekenhuis en geef ik een aantal tips voor als je ook een keer met je kind naar het ziekenhuis moet voor amandelen, een scan of een andere ingreep/behandeling. 

Voorbereidingen

Een paar maanden geleden hadden we al een gesprek gehad met de anesthesioloog en we hadden een heel pakket papieren meegekregen: over de narcose, de ingreep en hoe het allemaal werkt op de kinderafdeling. Tijd om dat eens goed door te lezen.

En gelukkig nog mooi de tijd om een nieuwe fatsoenlijke pyjama aan te schaffen (die met gaten waar Thabang hier nu in rond loopt kan echt niet meer).

Tip: bereid je kind voor op de operatie door het opnameverhaal te vertellen. Geef op vragen eerlijke antwoorden. Bijvoorbeeld over een prik of een infuus. En dat het soms ook pijn kan doen. Ik heb dit twee dagen voor de operatie gedaan (anders bouwt Thabang teveel spanning op). Vertel dat je meegaat tot aan het in slaap brengen en dat je er weer bent als hij of zij wakker wordt.

Ook fijn om samen alvast de spullen te verzamelen voor in het ziekenhuis: een pyjama, sloffen, knuffel, toiletspullen en wat speelgoed of in ons geval: Donald Duckjes. Eventueel een tablet voor het digitale vermaak. Neem ook wat te lezen voor jezelf mee, al komt er van lezen vaak maar weinig terecht (ik was al vier keer aan dezelfde alinea in de Flow begonnen).

Op www.kindenziekenhuis.nl kan je héél veel lezen over behandelingen, de narcose, de voorbereiding en allerlei artikelen (van reflux tot aan amandelen en ziekenhuistrauma’s). Ook kan je er lezen hoe kindvriendelijk het ziekenhuis is waar je heen gaat (dat doen ze aan de hand van een bronzen, zilveren of een gouden smiley).

In het ziekenhuis

Je kind moet vaak nuchter komen. Maar je moet er eigenlijk wel voor zorgen dat je zelf wel goed eet en drinkt, zodat je er topfit kan zijn voor je zoon of dochter.

En vooral lekker rustig en kalm blijven. We moesten eens een MRI scan maken van een uur. Dat betekende een uur stil liggen voor Thabang en anders moest het opnieuw. Ik wist niet dat zo’n apparaat zó verschrikkelijk veel lawaai maakte (geen goede voorbereiding dus) en kreeg zelf de slappe lach, dat is dus echt niet handig. Er moest sowieso wel een gedeelte opnieuw want Thabang had kriebel aan zijn been.

kind naar het ziekenhuis

Toen wij op de dag van de opname rond 7.15 uur in het ziekenhuis kwamen werden we door een medewerker van de kinderafdeling zorgvuldig voorbereid op de operatie en moesten we nog wat vragen beantwoorden. Daarna hadden we nog een uur de tijd voordat het ging gebeuren. Thabang wilde graag het fotoboek van wat er staat te gebeuren nog eens rustig bekijken. Hij moest ook een soort blauw overhemd aantrekken en een gekke gaasonderbroek. Thabang vond dat hoog-laag bed het allerleukst: omhoog, omlaag, hoofd omhoog, benen omhoog, bed naar beneden en weer omhoog. Het uur was zo voorbij.

kind naar het ziekenhuis

kind naar het ziekenhuis

Bij de ‘holding’ (vlak voordat je naar de operatiekamer gaat) kreeg Thabang als afleiding een iPad in de handen gedrukt en kon hij nog even kijken naar een aflevering van Stuk tv (ieuw). Ondertussen werden de laatste voorbereidingen getroffen. Ik hees me ook in zo’n charmant blauw pak en we moesten van die blauwe mutsjes op.

kind naar het ziekenhuis

Bij de operatie kamer werd Thabang op een ander bed gelegd, er werd een infuus aangelegd en terwijl hij aan leuke dingen moest denken (hij waande zich in jumping XXL) werd hij heel rustig in slaap gebracht. Toen hij sliep plantte ik nog een dikke zoen op zijn wang.

En dan begint het wachten. Ik heb nog ergens in het doolhof (we waren in Isala in Zwolle, een mooi maar ook enorm ziekenhuis) een kop koffie gescoord en een tijdschrift opgehaald. Van lezen kwam echter weinig, ik kwam niet verder dan een beetje appen met mijn moeder en een paar vriendinnen. De operatie zelf zou drie kwartier duren. Maar ik werd er pas weer bijgeroepen na 1,5 uur. De dokter kwam gelijk naar me toe om te vertellen dat de operatie goed gelukt was. Fijn! Thabang was nog in diepe slaap en het duurde best lang voordat hij weer bij was. Die grote verbaasde ogen toen hij mij zag vergeet ik nooit meer, we vonden dat allebei grappig. Hij mocht gelijk ijs eten, maar kon amper het stokje vasthouden (ijs is voor de vieze smaak na de operatie en zorgt ervoor dat je minder snel misselijk wordt). Na een kwartier had hij alweer praatjes voor 10 en vroeg hij de verpleegster de hemd van haar lijf.

kind naar het ziekenhuis

We werden terug gebracht naar de kinderafdeling. Als hij weer kon eten en plassen mochten we naar huis. Het duurde niet lang voordat Thabang wilde eten. Op de vraag wat hij wilde eten zei hij: “kaiserbroodjes”, whahaha. Dat hadden ze niet dus koos hij voor witte boterhammen met hagelslag. We mochten na een paar uurtjes weer naar huis, maar Thabang wilde helemaal niet, hij vond het maar wat leuk daar in dat ziekenhuisbed. Na een laatste gesprek en een pijnstil-schema voor thuis gingen we rond 16 uur toch maar weer richting huis. Ook weer gehad!

Na afloop

Thabang mocht een paar dagen niet naar school en twee weken niet sporten. Hij hoefde niet in bed te liggen, dus we konden wel wat rustige dingen ondernemen; de kerstboom versieren, spelletjes en samen lekker op de bank ploffen voor een filmpje met popcorn. Ik kon ‘m mooi een paar dagen vertroetelen. ‘s Nachts moest ik hem nog een aantal keren wakker maken en paracetamol en diclofenac geven. Dit verliep allemaal prima en al snel was Thabang weer helemaal fit.

Ik hoor best vaak minder goede ervaringen, maar wij hebben tot nu toe vooral positieve ervaringen opgedaan in het ziekenhuis. Het hangt van zoveel factoren af (welke arts je hebt, de verpleegkundige, hoe je kind is, hoe lang je overal moet wachten, etc. ), maar een goede voorbereiding is altijd fijn!

Heeft jouw kind ook weleens in het ziekenhuis gelegen? Hoe verliep dat?

Over Marije

Meer blogs van Marije lezen? Kijk dan even hier!

Comments are closed.